Nauczyciel | Uczeń
Początkowo produkowane w: Polska
Dostępne również w: en

2. Mapa przedstawiająca zamieszkanie różnych imigrantów na terenie Stanów Zjednoczonych

Prezentacja

Napływu ludności do Ameryki do roku 1776 nie można nazwać imigracją. Była to kolonizacja Ameryki Północnej. Wśród osadników dominowali Anglosasi (Anglicy, Szkoci i Walijczycy), Holendrzy i Francuzi. Koloniści dali początek narodowi amerykańskiemu, kulturze amerykańskiej i wzięli udział w wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych. W okresie od roku 1776 do 1865 większość imigrantów stanowili nadal Anglosasi. Jednak dołączyli do nich Niemcy i Irlandczycy, kolonizując głównie tereny Wielkich Jezior i Dzikiego Zachodu. Oni też rozwinęli amerykańską gospodarkę. Zmiany polityczne i ekonomiczne w Europie znalazły odbicie w strukturze migracji do Stanów Zjednoczonych po zakończeniu wojny secesyjnej (1861 – 1865). Do lat 90. XIX wieku emigranci z Niemiec, Wielkiej Brytanii i z Irlandii stanowili większość. Lecz w miarę rozwoju niemieckiego i brytyjskiego przemysłu, powstawały nowe miejsca pracy w miastach i coraz mniej ludzi było zmuszonych emigrować w poszukiwaniu pracy i lepszego życia. W końcu lat 90. XIX w. wśród imigrujących przeważali Rosjanie i Żydzi rosyjscy których prześladowania zmusiły do opuszczenia ojczyzny. Wielu było także Włochów, głównie z południa kraju, którzy wkrótce po zjednoczeniu państwa uciekali przed ubóstwem. Dodatkowo Polacy, Czesi, Węgrzy, Rumuni, Bułgarzy, Grecy i Skandynawowie powiększali liczbę imigrantów. W latach 1915-1925 władze stopniowo wprowadzały ograniczenia imigracyjne, zmniejszając w 1926 r. liczbę wjeżdżających do ok. 150 tys. osób rocznie. W okresie od 1865 do 1914 miała miejsce pierwsza wielka migracja wewnętrzna w Stanach Zjednoczonych, nazywana "zdobywaniem Dzikiego Zachodu". W kierunku zachodnim migrowali Brytyjczycy, Niemcy, Skandynawowie i tzw. Dutchmen. Nowi imigranci, głównie Irlandczycy i Włosi, osiedlali się na wschodnim wybrzeżu. Imigranci polscy skupiali się w tym czasie w stanie Illinois (zwłaszcza Chicago) oraz stanie Nowy Jork (głównie miasto Nowy Jork, Buffalo i Rochester). Mniej liczne skupiska polonijne powstały w stanach Wisconsin i Minnesota.

Pytania

  1. Dlaczego imigranci z Europy wybierali Stany Zjednoczone na miejsce osiedlenia?
  2. Wymień etapy napływu imigrantów z Europy do USA w XIX i na początku XX w.
  3. Wskaż na mapie tereny lub stany skolonizowane przez Anglików, Holendrów, Francuzów, Niemców, Hiszpanów, Irlandczyków, Polaków, Włochów, Norwegów.

Pokaż nauczycieli w celu znalezienia odpowiedzi.


Opis i analiza

  1. Imigranci przybywali do USA głównie z przyczyn zarobkowych. Ameryka była krajem szansy dla biednych Europejczyków. Możliwość podjęcia lepiej płatnej pracy była główną przyczyną imigracji. Panująca w Ameryce wolność wyznania powodowała, że osiedlali się tam również uciekinierzy przed prześladowaniami w Europie. Liberalne prawo gospodarcze sprzyjało powstawaniu firm i sklepów, gdzie pracę podejmowali imigracji. Nowych osadników przyciągnęła wolność osobista i prawa wyborcze dla każdego białego mężczyzny. Nie bez znaczenia były również dobre warunki klimatyczne.
  2. Okres do 1776 to kolonizacja Ameryki Północnej. Osadnikami byli głównie Anglosasi (Anglicy, Szkoci i Walijczycy), Holendrzy i Francuzi. W okresie od 1775 do 1865 wśród imigrantów przeważali Anglosasi, Niemcy i Irlandczycy. W okresie od 1865 do 1914 zmiany polityczne i ekonomiczne w Europie znalazły odbicie w strukturze migracji do Stanów Zjednoczonych. Stopniowo przewaga liczebna Anglosasów, Niemców i Irlandczyków zanika na rzecz Rosjan i Żydów rosyjskich, Włochów, Polaków, Czechów, Węgrów, Rumunów, Bułgarów, Greków i Skandynawów.
  3. Anglicy – stany: Maine, New Hampshire, Vermont, Utah, Idaho, Wyoming, Nowy Meksyk.
    Holendrzy – częściowo stany Michigan, Iwowa.
    Francuzi – częściowo stany Maine, New Hampshire, Vermont i południową Luizjanę.
    Niemcy – tereny Wielkich Jezior i Dzikiego Zachodu.
    Hiszpanie – częściowo stany Nowy Meksyk i Kolorado.
    Irlandczycy – Massachusetts, Connecticut, New Hampshire, Nowy Jork, New Jersey, Rohde Island, Oregon, częściowo Floryda.
    Polacy – częściowo Illinois, Nowy Jork, Wisconsin, Minnesota.
    Włosi – częściowo stany Connecticut, Rohde Island, New Jersey, Floryda, Nowy Jork.
    Norwegowie – częściowo stany Minnesota, Północna Dakota, Montana.

Kontekst geograficzny/historyczny

Zakończenie wojny secesyjnej było tym momentem w dziejach USA, które dało początek szybkiemu rozwojowi ekonomicznemu. W końcu XIX wieku Stany Zjednoczone wysunęły się na czoło pod względem produkcji przemysłowej. Źródłem tego sukcesu był napływ ludności z Europy. Imigranci przybywali do USA głównie z przyczyn zarobkowych. Ameryka była krajem szansy dla biednych Europejczyków. Możliwość podjęcia lepiej płatnej pracy była główną przyczyną imigracji. Panująca w Ameryce wolność wyznania powodowała, że osiedlali się tam również uciekinierzy przed prześladowaniami w Europie. Liberalne prawo gospodarcze sprzyjało powstawaniu firm i sklepów, gdzie pracę podejmowali imigracji. Nowych osadników przyciągnęła wolność osobista i prawa wyborcze dla każdego białego mężczyzny. Nie bez znaczenia były również dobre warunki klimatyczne.

Linki

http://pl.wikipedia.org/wiki/Polonia_w_Stanach_Zjednoczonych - Polonia w USA.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Amerykanie_niemieckiego_pochodzenia - Niemcy w USA.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Amerykanie_francuskiego_pochodzenia - Francuzi w USA.

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/5/5c/Polonia_USA.png - mapa pokazująca rozmieszczenie Polonii w USA.

http://www.comenius.mechanik.edu.pl/migration/emigr1.jpg - mapa „Emigracja polska w Stanach Zjednoczonych przed I wojną światową”.